Aktualności
Teatralne talenty - Klasa IVa to grupa, w której nie brakuje talentów artystycznych. W tym semestrze uczniowie przygotowali dwa króciutkie przedstawienia i zaprezentowali je wybranym klasom. Zapraszamy do obejrzenia sztuki „Historia Mateusza” napisanej na podstawie fragmentu „Akademii Pana Kleksa” Jana Brzechwy.
„POKOCHAJ PLUSZOWEGO MISIA, ON PRZYJACIELEM DZIECI JEST, DOROTKA, ANIA I JUSTYSIA, WESOŁO WSZYSCY BAWMY SIĘ” - 27 listopada 2018 roku obchodziliśmy w naszej szkole Światowy Dzień Pluszowego Misia. Uroczystość zorganizowała i przeprowadziła p. Bożena Świderska we współpracy z p. Bogusią Żbikowską i jej klasą, w ramach ogólnopolskiej akcji „Cała Polska czyta dzieciom”. W ten wyjątkowy dzień prawie każdy uczeń z klas 0-III przyniósł ze sobą swoją ulubioną maskotkę. Dzięki temu już od rana na korytarzach szkoły słychać było śmiechy i radość towarzyszące rozmowom uczniów.
Tematem przewodnim tegorocznego święta był PRZYJACIEL, zaś głównym celem popularyzacji tego święta była chęć ucieczki od agresji i przypomnienie najważniejszych wartości jakimi są: dzieciństwo, przyjaciel, miłość, ciepło. Z tymi właśnie słowami kojarzy się nam wszystkim Pluszowy Miś. Przyjaciel z dzieciństwa, zawsze wierny i oddany. To jemu powierzamy swoje sekrety i to on ma nas uchronić od zła i niebezpieczeństw. Maskotki były różne od bardzo malutkich do bardzo dużych. Dzieci miały okazję wysłuchać fragmentu książki „Kubuś Puchatek”, poznać historię Pluszowego Misia oraz przedstawić innym swoich pluszowych przyjaciół. Przeprowadzony został również turniej wiedzy o niedźwiedziach. Na zakończenie odbyły się tańce z pluszakami w rytm „misiowych piosenek”.
Bożena Świdersk - nauczyciel bibliotekarz
Wpisani w historię - uczniowie Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Osiecku postanowili przyłączyć się do upamiętnienia osób, których losy wpisały się w historię. Dzieci w ostatnich dniach przyniosły do szkoły znicze, które ozdobiono biało- czerwoną wstążką. Świeczki zostaną zapalone na grobach żołnierzy, powstańców, więźniów obozów, ofiar egzekucji, symbolicznych mogiłach rozstrzelanych na Pawiaku czy w Katyniu. Znicze zapłoną cmentarzu w Osiecku 11.11.2018 W ramach wspólnych obchodów święta niepodległości i złożenia kwiatów przez przedstawicieli władz i społeczności lokalnej.
Dzień Lektury - Klasa 5a przygotowała po przeczytaniu i omówieniu książki Rafała Kosika „Felix, Net, Nika i Gang Niewidzialnych Ludzi” Szkolny Dzień Lektury. Uczniowie uczyli innych ,pokazując model szkoły, do której chodzili bohaterowie, prezentując wynalazki opisane w tekście i lapbooki stworzone na podstawie lektury.
Śladami bohaterów „Kamieni na szaniec” - W październiku gimnazjaliści wybrali się na wycieczkę śladami bohaterów lektury. Zapalili znicze przy pamiątkowej tablicy w Celestynowie. Na tamtejszej stacji doszło w czasie II wojny światowej do odbicia więźniów przewożonych z Lublina do Oświęcimia. Wydarzenie to opisał A. Kamiński w „Kamieniach na szaniec”. Uczniowie zwiedzili też Pawiak, gdzie więziono Jana Bytnara – jednego z bohaterów lektury. Wszyscy udali się również na Powązki, by zapalić znicze na mogiłach „Rudego”, „Zośki” i „Alka”.
„Krzysiu, gdzie jesteś?” - Klasa 7 postanowiła uczcić Dzień Chłopaka w kinie. Obejrzeliśmy niezwykle wzruszający i śmieszny film „ Krzysiu, gdzie jesteś?” Szczerze polecamy https://www.youtube.com/watch?v=x4f6EXV4nEw
Bieg terenowy - 01 października 2018r. nasza szkoła uczciła w nietypowy sposób setną rocznicę odzyskania przez Polskę Niepodległości. Zorganizowana została gra terenowa pod czujnym okiem Pani Oksany Wajdy i Pani Izabeli Winek. Całą zabawę poprowadzili uczniowie klas trzeci gimnazjum, zaliczając w ten sposób projekt edukacyjny. Uczniowie jako oddziały Powstańców, trzymając w dłoniach plan trasy przemierzali leśne ścieżki wykonując ciekawe zadania. Musieli wykazać się zarówno wiedzą jak i świetną formą fizyczną. Wszyscy razem spotkaliśmy się przy Mogile Powstańców Styczniowych w natolińskim lesie, gdzie uczciliśmy poległych minutą ciszy, złożyliśmy kwiaty i odśpiewaliśmy Hymn Państwowy. Trudy pieszej wyprawy zakończyły się na szkolnym boisku przy wspólnym ognisku z kiełbaską.
Debata i wybory na przewodniczącego szkoły - 18.09.2018 r. odbyło się zebranie przedstawicieli klas IV-VIII i gimnazjum, na którym omówiono regulamin i przebieg wyborów. Wyłoniono również 5-osobową komisję wyborczą. 21.09.2018r. Uczniowie zgłosili swoją kandydaturę i przedstawili swoje plany wyborcze. 24.09.2018r. rozpoczęto kampanie wyborczą, której zakończeniem była debata. Po niej nastąpiła cisza wyborcza, a w piątek 28 września wybory SU. Wynik został ogłoszony w poniedziałek 1 października przez Panią Dyrektor. Przewodniczącą szkoły została Wiktoria Kubiak.
KONKURSY ZORGANIZOWANE
W NASZEJ SZKOLE DLA UCZCZENIA
100-LECIA NIEPODLEGŁEJ - rozstrzygnięcie ►[.docx]
Święto Niepodległości - Tegoroczne obchody Święta Niepodległości miały w naszej szkole charakter tradycyjny, ale i szczególny ze względu na 100-lecie niepodległości naszej ojczyzny. Tradycyjnie mieliśmy bieg wolności i część artystyczną, rzeczą nową były pokazy ułańskie zorganizowane przez Panią Wójt, Karolinę Zowczak. Uczestnicy dopisali, humory- mimo chłodu na dworze – również. Poza tym rozgrzała nas tradycyjna grochówka. Pozostały miłe wspomnienia i zdjęcia, do których obejrzenia zachęcamy. - W czasie uroczystości związanych z 11 listopada zaprosiliśmy wszystkich uczestników do stworzenia wspólnej flagi. Dziękujemy za współpracę, cierpliwość i uśmiech.
Rok szkolny 2017/2018
Dzień Hobbita - 6 czerwca 2018r. klasa VI zorganizowała Dzień Hobbita. Był to ostatni etap pracy z lekturą "Hobbit, czyli tam i z powrotem". Na początku zostaliśmy podzieleni na pięć grup po cztery osoby. Później przygotowaliśmy karty do gry związane z postaciami z książki. Następnie mieliśmy za zadanie ustalić, jak będą wyglądały stanowiska do wspólnej nauki i zabawy oraz wymyślić ogłoszenia, które mają zachęcić uczniów do przyjścia do nas. Wszystkie prace wyróżniały się czymś. Niektóre wyglądały wyjątkowo ładnie i kreatywnie. Przygotowaliśmy mapy, objaśnienia, specjalne dekoracje, aby dzieci mogły na każdej przerwie zagrać w coś innego i dowiedzieć się czegoś o lekturze.
Mnie Dzień Hobbita się podobał, uczniom również. Moglibyśmy organizować więcej takich imprez.
Agata Biernacka klasa VI
Projekt Niezapominajka - Chciałabym opowiedzieć o tegorocznym projekcie z języka polskiego, który realizowałam. Od lat uczniowie naszego gimnazjum muszą wykonać wybrany przez siebie projekt, aby móc ukończyć szkołę. Początkowo myślałam, że będę miała tylko kilka rzeczy do zrobienia i koniec. Jednak teraz uświadamiam sobie, jak bardzo się myliłam. Wzbudziło to we mnie ogromne emocje i pragnę się nimi podzielić.
Projekt ten dotyczył Ireny Sendlerowej, czyli polskiej bohaterki w czasach wojennych. Wraz z naszą nauczycielką języka polskiego- panią Martą Żach umówiliśmy się na cotygodniowe spotkania w każdy wtorek. Bardzo zdziwił mnie fakt, że tyle osób zgłosiło się do tego projektu. Były to osoby z mojej klasy, czyli 2a oraz 2b. Niestety na pierwsze spotkanie nie mogłam pójść. Przyszłam na drugie spotkanie i nie wiedziałam, czego mam się spodziewać. Pani Marta jak zwykle z ogromnym entuzjazmem i uśmiechem na twarzy zaczęła z nami ustalanie całego planu naszego projektu. Każdy dostał bojowe zadanie do wykonania. Pierwszym wydarzeniem było spotkanie ze specjalnymi gośćmi. Okazało się, iż mieli się tam pojawić między innymi pani dyrektor i niektórzy nauczyciele. Myślałam, że chyba się przesłyszałam. Moja klasa miała przygotować pożywienie, a klasa równoległa wystrój sali. Moim zadaniem na ten dzień było upieczenie chałki, czyli tradycyjnej żydowskiej potrawy. Ponadto każdy musiał coś powiedzieć. Ja opowiadałam o samej pani Irenie. Znałam ją tylko trochę z opowieści pani Marty na naszych lekcjach, ale wbrew pozorom była to tylko maleńka część wiedzy. Cały czas zadawałam sobie pytanie, dlaczego ta kobieta jest tak niezwykła. Ten projekt mi to w pełni uświadomił. Otóż pani Irena uratowała około 2500 dzieci żydowskich podczas II wojny światowej. Ciężko to sobie wyobrazić. Myślałam, że chyba wkradł się jakiś błąd. Jak to możliwe, aby uratować aż tyle osób? A co ze strachem? Przecież Niemcy dokładnie patrzyli każdemu na ręce. Za takie coś groziła kara śmierci. Jednak pani Irena mimo wszystko na pierwszym miejscu stawiała swego bliźniego, ryzykując nawet własnym życiem. Najlepsze w tym jest to, że jej działalność w czasie okupacji początkowo była nieznana. Ona nie zważała na to, że pomaga Żydom, których Hitler traktował jak ludzi gorszej kategorii. Dla niej każdy był równy. Uczyłam się swojej roli na pamięć. Wbrew pozorom trochę nauki było. Wszelkie ważne daty, odznaczenia. Jednak ku memu zaskoczeniu bardzo szybko przyswoiłam tę wiedzę. Pozostało tylko pieczenie chałki, co okazało się być trudniejsze niż myślałam. Mówi się, że do trzech razy sztuka. W moim przypadku to powiedzenie się sprawdziło. Kosztowało mnie to sporo czasu i nerwów, ale na szczęście udało się. Nadszedł długo wyczekiwany dzień. Cała uroczystość odbyła się dnia 13 kwietnia 2018r. po naszych lekcjach. Goście powoli zaczęli się schodzić. Czułam ogromny strach, ponieważ boję się występować przed publicznością. Wszyscy zasiedliśmy do pięknie udekorowanego stołu, na którym stały liczne smakołyki. Były to między innymi ciasteczka z jabłkami, chałka, strucla oraz ciasto jabłkowe. Pani Marta Żach wyszła na środek i powitała wszystkich gości. Przygotowała również małe wprowadzenie. Później wystąpiły Martyna i Dorota, które opowiedziały o potrawach, które przygotowałyśmy oraz o tradycyjnej kuchni żydowskiej. Przyszła kolej na mnie. Gdy wyszłam na środek, czułam ogromną tremę, a mój głos zaczął drżeć. Mimo to w głębi duszy czułam dumę z tego, że mam zaszczyt opowiedzieć wszystkim o wspaniałych czynach Ireny Sendlerowej. Było to dla mnie wielkim wyróżnieniem. Na twarzy wszystkich było można ujrzeć skupienie i ciekawość. Byli bardzo zainteresowani historią pani Ireny. Po zakończeniu mej przemowy usiadłam do stołu i zaczęłam sobie uświadamiać, jak wspaniała była ta kobieta. Nadszedł czas na prezentację i opowieść o księdzu Jerzym Cyganie. Ta część należała do pani Danuty Witak, która w bardzo ciekawy i interesujący sposób o nim opowiedziała. Każdy dostał również książkę autorstwa księdza Jerzego do obejrzenia. W międzyczasie mogliśmy obejrzeć dwa filmy. Jeden z nich opowiadał o historii pewnego żydowskiego rodzeństwa podczas II wojny światowej, a drugi przedstawiał przebieg projektu wykonywanego przez dziewczynki z Ameryki. Ten projekt dotyczył oczywiście pani Ireny. Na samym końcu dziewczęta spotkały się z polską bohaterką, bo tak o niej sądziły. Swoimi refleksjami na temat obu filmów podzieliła się z nami Ania. Następnie dowiedzieliśmy się wielu istotnych rzeczy na temat wojen, które teraz toczą się niedaleko nas. Wspólnie zastanawialiśmy się, co my możemy zrobić, aby pomóc. Później rozpoczęto dyskusję na temat przemyśleń dotyczących projektu i naszego spotkania. Ja wolałam wszystko rozważać w swoim sercu. Jednogłośnie stwierdziliśmy, że Irenie Sendlerowej należy się szacunek. Wątpię, aby w dzisiejszych czasach ktokolwiek odważył się na coś takiego, jak ona.
Dnia 24 kwietnia 2018r. Odbyła się lekcja z nieco młodszymi uczniami naszej szkoły, gdzie pod opieką moją, Martyny i Doroty były klasy piąte, czwarte oraz trzecie szkoły podstawowej. Oczywiście przybyli do nas z opiekunami. Wtedy również moim zadaniem była opowieść o wybitnych czynach pani Ireny. Nasi „uczniowie” dostali również plansze przygotowane przez dziewczyny, które mogli sobie pokolorować. Podczas mojego przemówienia każdy oderwał się od malowania i ze skupieniem słuchał tego, co mówiłam. Panie nauczycielki również były bardzo zainteresowane. Później zadawałyśmy kilka pytań związanych z życiem naszej bohaterki. Zdziwiła mnie taka aktywność ze strony dzieci. Widać, że uważnie słuchały. Następnie każdy mógł przedstawić swój pomysł, w jaki sposób upamiętnić postać pani Ireny. Nagle pojawił się las rąk. Było naprawdę dużo pomysłów. Martyna zapisywała je na tablicy. W pewnym momencie zabrakło miejsca do pisania. Inne grupy wolały podzielić się swoimi pomysłami na karteczkach, które były wrzucane do skrzynki. Nauczyciele obecni na naszym wykładzie podobno byli zachwyceni naszą wiedzą oraz samym sposobem przekazu. Stwierdzili, iż było to idealnie dostosowane do tych młodszych uczniów.
23 maja 2018r. wyruszyliśmy na wycieczkę do Lublina, której celem było zobaczenie byłego obozu koncentracyjnego na Majdanku. Pierwszym etapem wycieczki był film o człowieku, który trafił do tego obozu. Po kilku latach z niego wyszedł, ale jego wspomnienia i obraz tragicznych wydarzeń, które tam miały miejsce nie opuszczały go do końca życia. Kolejnym etapem było zwiedzanie terenu obozu. Najpierw obejrzeliśmy pomnik. Później poszliśmy do baraków, gdzie ludzie byli strzyżeni oraz myli się. Wstrząsający był fakt, że z natrysków leciała na przemian woda zimna i wrząca. Kto odskoczył od wrzątku, był natychmiast bity. Następnie udaliśmy się do budynków, w których znajdywały się komory gazowe. Dla mnie sama nazwa budziła lęk. Gdy weszliśmy tam, zaczęłam się słabo czuć. Pani przewodniczka opowiadała nam o tym, jak zabijano tam ludzi przy pomocy tlenku węgla oraz cyklonu B. To nie mieściło się w głowie! Czułam się coraz gorzej, więc pani Marta wyszła ze mną na zewnątrz. Była ciekawa, co mi się stało. Wyznałam, że to emocje wywołały u mnie taki stan. Siedziałyśmy chwilkę na powietrzu i rozmawiałyśmy o tym, co działo się w tym obozie. Później poszłyśmy w stronę naszego busa cały czas rozmawiając. Gdy zebraliśmy się wszyscy, pojechaliśmy na obiad do typowo wiejskiej restauracji. Jedzenie było wyborne. Po posiłku chodziliśmy po rynku, gdzie mogliśmy zakupić między innymi pamiątki. Wszyscy byliśmy bardzo zmęczeni, ponieważ było naprawdę gorąco. Wyruszyliśmy w drogę powrotną. Mimo wszystko dobry humor nas nie opuszczał. W taki sposób zakończyliśmy projekt.
Nie spodziewałam się, że ten projekt aż tyle wniesie do mojego życia. Wywołało to we mnie naprawdę ogromne emocje, a przede wszystkim zmusiło do głębszych refleksji. Czuję wielką dumę, ponieważ mogłam opowiedzieć ludziom o tak wspaniałej kobiecie, którą była pani Irena Sendlerowa. Swoimi czynami ukazała swą szlachetność oraz miłość do bliźniego. Takich ludzi można by porównać do kamieni. Może brzmieć to trochę zabawnie. Możemy znaleźć mnóstwo kamieni. Mają różne kolory i wzory. Jednak istnieją tzw. kamienie szlachetne, których znaleziska są bardzo rzadkie. Tak samo jest z ludźmi. Niezwykle ciężko spotkać tak szlachetną, pełną ciepła, miłości i poświęcenia osobę. Może warto nad tym popracować, aby zmienić świat i nastawienie ludzi. Jestem naprawdę dumna, że wykonałam ten projekt i nie żałuję.
Katarzyna Szuchnik klasa 2a
Kulinarna wyprawa klasy VI - W dniach 14-16 maja 2018 roku pojechaliśmy razem z panią Martą Żach i panią Bogumiłą Żbikowską na trzydniową wycieczkę do miejscowości Krępa. Obiekt, w którym się znajdowaliśmy, nazywał się „Wioska pod Kogutem”.
Po dotarciu na miejsce zakwaterowaliśmy się i poszliśmy oglądać zwierzęta. Następnie mogliśmy zobaczyć teren ośrodka. Kolejnym punktem naszej wycieczki było robienie masła dawnym sposobem oraz twarożku. Później poszliśmy na obiad. Po chwili zebraliśmy się wszyscy, aby wypiekać bułki, które zostały przez nas zjedzone z wcześniej robionym masłem i kiełbaską z ogniska. Tego dnia zostaliśmy oprowadzeni po skansenie maszyn rolniczych. Wieczorem odbyła się dyskoteka.
Następnego dnia po śniadaniu odwiedziliśmy zwierzęta, potem zebraliśmy się w pewnym budynku i tam robiliśmy czapki kucharskie. Później poszliśmy zagniatać ciasto na czekoladowe ciasteczka oraz formować je w różne kształty. W przerwie zjedliśmy drugie śniadanie. Potem zajęliśmy się robieniem pizzy. W trakcie czekania część klasy poszła na spacer. Gdy już zjedliśmy obiad, mogliśmy zająć się dekoracją ciastek. Następnie zaczęliśmy próbować naszą pizzę. Mieliśmy trochę czasu dla siebie. Wieczorem odbył się konkurs kulinarny, w którym podzieliliśmy się na dwie grupy. Pierwszym zadaniem, jakie mieliśmy wykonać, było wymyślenie nazwy i znaku firmowego restauracji. Kolejna praca polegała na tym, aby przyrządzić dwa desery (na słono i słodko). Jurorami byli nasi opiekunowie. Po spróbowaniu potrawy, panie ogłosiły remis.
Trzeciego dnia pogoda nam nie sprzyjała. Jednak zajęcia się odbyły. Po zjedzeniu śniadania dostaliśmy wełnę, którą umyliśmy i zrobiliśmy przy pomocy mydła wełniane kulki. Po czym robiliśmy z filcu króliczki. Kiedy już zjedliśmy obiad, wróciliśmy autobusem do szkoły.
Wycieczka bardzo nam się podobała.
Natalia Kamaszewska klasa VI
___________________________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________________________
Galeria zdjęć
- brak danych